محصولات گیاهی که دستکاری ژنتیکی شده اند محصولاتی اند که پایه اولیه آنها گیاهان طبیعی بوده که با استفاده از دانش زیست فناوری یا بیوتکنولوژی و همچنین روش هایی از طریق مهندسی ژنتیک با جابه جایی ژن ها از یک موجود به موجودی دیگر قصد دارند خواصی را در موجود جدید ایجاد کنند تا آن را نسبت به شرایط محیطی و نسبت به آب و خاک مقاوم کنند که به این کار دستکاری ژنتیکی می گویند.

تولیدکنندگان این محصولات مدعی اند نمونه هایی مثل ذرت و سیب زمینی و یا دانه های روغنی از جمله کلزا را نسبت به آفات مقاوم کنند ولی در واقع ما می آییم یک گونه طبیعی را کنار گذاشته و یک گونه دستکاری ژنتیکی شده ایجاد می کنیم که این مسئله از چند جنبه اهمیت دارد: اگر گونه طبیعی ما احتیاج به سم پاشی داشته دیگر احتیاجی به سم پاشی نیست چرا که گونه مقاوم به سم تولید کرده ایم.این بعد از مدتی باعث می شود گونه طبیعی ما خود به خود زیر فشار آفت از بین برود و یا مقدار آن به شدت کاهش پیدا کند.

عوارض محصولاتGMO:

علیرغم فواید بسیار و به تبع آن علاقه‌مندان زیاد در بین محققین و کشاورزان، استفاده از محصولاتGMO (تراریخته) منتقدینی دارد. این انتقادات بر اساس ملاحظات اکولوژیکی و اقتصادی می‌باشد چرا که موجودات تراریخته غالباً به درخواست ابداع کنندگان آنها تحت قوانین مالکیت معنوی محافظت می‌شوند. این منتقدین همچنین به بحث سلامت مواد غذایی تولید شده با گیاهان تراریخته می‌پردازند.

درایران:

در ایران اولین محصول کشاورزی تراریخته رقمی از برنج است که در برابر کرم ساقه خوار برنج Chilo suppressalis مقاوم است. اگرچه تراریزش برنج چندسالی است که در ایران آغاز شده است ولی به دلیل سرسخت بودن برنج به تراریزش که خود از دشوار بودن کشت بافت آن ناشی می شود، این رویکرد متوقف شده است و به بسیاری از ارقام برنج بومی ایرانی تعمیم نیافته است. در قیاس با کشورهایی چون هند و چین و ژاپن، تاکنون تلاش های اندکی به منظور کشت بافت برخی از ارقام برنج بومی ایرانی صورت پذیرفته است، که این مهم مستلزم تلاش بیشتر محققین در این زمینه می باشد