گام هاي روشن

AY IŞIĞI

I
Ben uzaklardan beklerdim Sayarak günlerimi
Bu gece penceremden düşen ay ışığında
Birden yanıbaşımda buldum Bir ağaç gibi çiçeklenmiş
Anladım almış yürümüş Sarmış bu sevda içimi

II
Gece yarısı elbiselerim Ayakkabılarım üstüne
Düşen ay ışığı 
İnsan böyle mi olur Sevdaya tutuldu mu

Bütün eski kitapları okudum Yaşlanmış güzellere sordum 
Mutluluk bu mu?

Ama bu sarışın Ötekine hiç benzemiyor.
Ah, daha yeni yeni anladım O küçük elleri, gülen gözleriyle
Beni bu kadar seviyor...

Kalmadı başka korkum
Düşünmeden eline bıraktım kendimi
Bütün dostlarım söylüyor
Bu sefer mutlaka tutuldum

III
O yanından döndüğüm, gece yarıları
Güler, konuşurdum, kendi kendime
Tutmasam, kucaklayabilirdim ağaçları.
Kimbilir, gelen geçen
Görünce ne derdi halime.

Sizin de, seviştiğiniz, kardeşler
Mevsim bahara rastlarsa
Benim canım açılmak isterdi
Mutlaka bir başkasına
Öperdim evde ilk karşıma çıkanı.

Uzakta, şimdi çok uzakta...
O nar tanesinden taze
Kuştüyünden hafif geceler
Kalbim ümit içinde yüzer
Dünyam yıkanır ay ışıklarıyla...